Waar ben ik mee bezig?
Waar ben ik eigenlijk mee bezig? Die vraag stel ik mijzelf wel eens, maar ik hoor die vraag in
de gesprekken die ik heb ook bij anderen terug. De context van die vraag kan trouwens wel
verschillen. Er was een winkelier die mij uitlegde dat hij als hij alle kosten zou meerekenen,
hij aan het betalen was om iemand iets te verkopen. De vraag ‘waar ben ik eigenlijk mee
bezig?‘ leidde tot de beslissing te stoppen.
Maar die vraag ‘waar ben ik eigenlijk mee bezig?’ kun je ook stellen wanneer het gaat om de
verdeling tussen werk en privé. De zaak gaat goed. Het geld stroomt binnen. Maar tijd voor
mijzelf heb ik niet meer. Mijn relatie komt onder druk te staan. Waar ben ik eigenlijk mee
bezig? Word ik van dit leven echt gelukkig?
Sommige mensen komen er gaandeweg achter dat ze in hun leven vooral een rol aan het
spelen zijn. Ze zijn voor hun gevoel voortdurend bezig om aan de verwachtingen van
anderen te voldoen. Op termijn kan dat heel verlammend zijn. Vooral als je het gevoel krijgt
dat jij niet geaccepteerd wordt zoals je eigenlijk wilt zijn. Waar ben ik eigenlijk mee bezig? Ik
wil gezien worden zoals ik echt ben. Ik wil niet slechts als toneelspeler aanvaard worden.
De vraag ‘waar ben ik eigenlijk mee bezig?’ kan ook nog zijn ingegeven doordat je jezelf vast
voelt zitten in een keuze die je eens hebt gemaakt. Ik ontmoet wel eens mensen die jaren
geleden om een voorval de kerk hebben verlaten. Ondertussen heeft dat voorval in hun
denken veel kleinere proporties gekregen. Maar het is nog steeds heel moeilijk om te zeggen
dat je diep in je hart weer gewoon wilt terugkeren. Waar ben ik eigenlijk mee bezig? Moet ik
niet gewoon bepaalde beslissingen in mijn eigen leven als fouten aanvaarden?
In de Veertigdagen bereiden wij ons voor op Jezus’ opstanding uit de dood met Pasen. Bij
Pasen staat achter het verhaal de verlossing centraal. Misschien is dat voor velen
tegenwoordig een wat vage term. Daarom wijd ik er een paar woorden aan. In de antieke
tijd was het besef wijd verbreid dat het leven niet vanzelf geluk brengt. Dat zal deels te
maken hebben gehad met de erbarmelijke omstandigheden waaronder velen moesten
leven. Maar ook zij die in materiële zin meer geluk hadden, hadden te maken met ziekten en
kwalen die in die tijd veel minder goed te behandelen waren dan tegenwoordig. Verder was
er vaak de onvrijheid. Er was de onvrijheid van de slaven, maar buiten de slavernij was er
een heel systeem van afhankelijkheid. Misschien te vergelijken met de oude dorpskruidenier
die ook veel meer van zijn klanten moest accepteren dan goed was voor zijn bloeddruk. In
ieder geval zal dat sterk hebben bijgedragen aan een verlangen naar verlossing. In onze tijd
zou die spanning zich uiten in stakingen, opstanden en revoluties. Maar in een repressief
systeem slaat de spanning vaak naar binnen. De wereld kan ik niet veranderen, maar ik kan
wel proberen mij innerlijk vrij te maken. Het is een vaardigheid waarvan ik het toch jammer
vind dat die tegenwoordig zo naar de achtergrond is verdwenen. Ik zeg niet dat elk onrecht
maar geaccepteerd moet worden, maar het ongebreideld opkomen voor jezelf kan veel
relaties, van welke aard dan ook, beschadigen.
In die oude tijden konden velen zich identificeren met het verhaal van Jezus die door het
lijden te aanvaarden toegang kreeg tot Gods heerlijkheid. Dat daar een bepaalde zuiverheid
bij hoorde, was velen wel duidelijk. Gods heerlijkheid bereik je niet door alles te doen wat
God verboden heeft. En zo komen we bij inkeer, boete en reflectie. Door te worden als Jezus
opent de weg die Hij ging zich ook voor ons. Of anders gezegd: eigenlijk is Jezus voor ons de
weg gegaan.

Ik sprak er maar wat beschrijvend over, want boete en schuld zijn in onze tijd geen populaire
termen meer. Toch lijkt het mij de uitdaging om in die termen wel bevrijding te zien.
Wat geeft het leven echt betekenis? Ik spits de eerder gestelde vraag dus maar even toe. Ik
hoop dat de vraag naar de betekenis van ons leven de vraag is waar wij in de weken voor
Pasen mee bezig zijn. Jezus ging ons voor in een leven waarin niet succes, maar het dienen
van God en van elkaar tot bevrijding voerde. Zo werd zelfs de dood echt Leven.
Wim de Ruyter