Overmacht
Er liggen wat chagrijnige weken achter mij. De weken waren niet chagrijnig, maar de gebeurtenissen in die tijd maakten dat ik heel erg verschrikkelijk chagrijnig werd. Daardoor kwam ik in mijn emotionele put.
Wat is er gebeurd? Ik zal het héél kort houden: de cv-leiding in de muur en boven het plafond van mijn keuken was lek. Bij reparatie kwam het keukenplafond naar beneden, het stucwerkplafond in de kamer moest open en tegels in de badkamer moesten weggebroken worden. Ach, het is eigenlijk maar materiële troep en de verzekering regelt alle herstel.
Maar ik werd vreselijk chagrijnig van deze chaos. En toen… ineens, als een bom, sloeg het grote gemis van mijn man in. Dit is te groot voor woorden. In overleg heb ik deze weken even geen bezoek bij mensen gebracht want ik zou zelf in huilen uitbarsten. Nu deed ik op een ochtend mijn kastdeur open. Al 35 jaar hangt aan de binnenkant van die kast een poster met een gedicht. Ineens ‘zag’ ik de tekst van “Herfstmiddag” van Guillaume van der Graft. Ik citeer de laatste regels:

“… want in de overmacht
van ’t reppend oerbegin
zet God weer onverwacht
herscheppend in”

Daar stond ik dan. Temidden van de chaos. Zo’n tijd mag er ook zijn, moet er zelfs zijn om te ervaren dat er orde en ruimte komt in de chaos van je hoofd. Nee, ik zag nergens Gods Geest. Hooguit vuile waterstromen. Maar nu ik terugkijk naar de enorme hulp die ik ontvangen heb, maar ook de liefdevolle aandacht van mensen om mij heen voelt ook dit als overmacht, een onverwacht herscheppende overmacht. Ik heb de innerlijke overtuiging dat er een verbinding is tussen God en mens in geloof, hoop en liefde. Een klein Paasverhaal waar oerkracht leven schept.
Zondag mogen wij Klein Pasen vieren. Zondag Laetare. Verheug je! Over zien en gezien worden zal het gaan. Laten wij elkaar weer ontmoeten.
ds. Rianne Noordzij