Een goede buur
Deze week was ik in gesprek met een collega die voorganger was geworden in een soort evangelische
gemeente. Als vanzelf kwam het gesprek over de vraag waarvoor er eigenlijk een kerk is en wat nu
eigenlijk de betekenis van het geloof is. Het lijken heftige onderwerpen om op een terrasje te
bespreken. Maar predikanten onderling zijn soms een beetje eigenaardig. Heel zwaar werd het
gesprek verder niet. Als blanke mannen van dezelfde leeftijd wisten we beiden heel goed hoe we het
luchtig konden houden.
Toch kon mijn collega mij verrassen. Wat zag hij dan eigenlijk als de kern van onze roeping? ‘Dat we
voor de mensen om ons heen goede buren zijn,’ was zijn antwoord. En hij vertelde van zijn afkeer
van het klassieke evangelisatiewerk dat er alleen op uit was mensen te bekeren. Met zo’n houding
doe je de naaste geen recht, vond hij. Wie ben ik om mij in die zin aan iemand op te dringen?
De voorstelling van een kerk als goede buur was mij niet geheel onbekend. Maar ik had het niet uit
zijn mond verwacht. Ik vond het een mooie gedachte aan het begin van een nieuw seizoen. Wees
niet bezig anderen te veranderen. Maar laat zien dat Gods liefde jou veranderd heeft.
Wim de Ruyter