Advent

Als ik dit schrijf, is de eerste sneeuw van dit seizoen in Nederland al gevallen. De winter is in aantocht. Ik heb nog geen voorspellingen over een eventueel witte kerst gehoord. Maar ik denk dat binnenkort een klimaatwetenschapper mij uitlegt dat door de stijgende temperaturen die kans steeds kleiner wordt. Ik heb een heilig ontzag voor wetenschappers die hun verhaal met grafieken en databases kunnen ondersteunen. Misschien komt dat omdat ik tijdens mijn opleiding elke statistische benadering gemeden heb. Maar dat voert voor hier te ver.

Tijdens mijn middelbare schooltijd ontdekte ik dat ik het duiden achteraf veel gemakkelijker vond dan het maken van prognoses voor de toekomst. Voor mijn studiekeuze aarzelde ik daarom tussen geschiedenis of theologie. Ik koos uiteindelijk voor het laatste want als ik het dan echt fout had, kon ik altijd nog zeggen dat het een zaak van geloof was. Pas tijdens mijn studie kwam ik er achter dat je met geloof ook in theologenland niet zo ver kwam.

Een witte kerst zal het dit jaar dus wel niet worden. Maar misschien is dit ook een wat smal perspectief. Mijn oudste zoon heeft al enige tijd een bijbaan in de horeca. Hij is al weken bezig delen van kerstmenu’s uit te proberen. Hij heeft daar interessante bespiegelingen bij. Een gerecht moet ook passen binnen de logistiek van de keuken. Na zo’n gesprek voel ik mij altijd een enorm oppervlakkig mens. Ik heb nooit een hekel aan koken gehad. Ik nam altijd rustig de tijd en door enige ervaring was het eten meestal wel op tijd klaar. Maar met die houding kom ik in het echte leven niet ver, wordt mij dan voorgehouden.

De weken voor kerst heten in de kerk de weken van Advent. Het gaat hierbij om de verwachting van de komst van de Heer. Gelukkig voor mij hoef ik verwachtingen niet gelijk te stellen met prognoses. Verwachting verbind ik eerder met hoop. Waar hoop ik eigenlijk op? Natuurlijk hoop ik op een mooi kerstfeest. Alleen roept dat weer een vraag op. Waar ben ik zelf in die hoop?

De profeet Jesaja heeft het in dit verband over het bereiden van de weg voor de HEER. De toekomst overkomt ons niet slechts, wij geven met elkaar die toekomst zelf vorm. Dat inhoud geven van de toekomst doen we op verschillende niveaus. Onze keuze voor een kerstmenu is daar één van.  Maar ook de keuze voor vrede hoeven we niet alleen aan wereldleiders over te laten. Wat moet er bij mij nog veranderen om Jezus tot mijn leven toe te laten?

Wim de Ruyter