Zaterdag 8 februari is de Grote Kerkenraad in beweging gekomen om samen te zoeken
naar verbinding. Onder leiding van Lydia Roosendaal (Kerkadvies & Gemeentebegeleiding)
zijn wij aan het eind van de dag uitgekomen bij de vraag: hoe kunnen wij als gemeente
werken aan de ontwikkeling en vernieuwing van het gemeente-in-de-wereld-zijn.
Wij begonnen de dag met een inspirerend verhaal voor onderweg: de Emmaüsgangers
(Lucas 24, 13-34). Wat roept het verhaal bij jou op? Vanuit onze beleving werd de dag
geopend met gebed.
Letterlijk is ieder op zijn of haar plaats gaan staan met de vraag: hoe werken wij als team?
Binnen het functioneren in de Grote Kerkenraad mag een ieder met zijn of haar kwaliteiten
een plaats innemen. De één voelt zich meer een leider, de ander meer een doener. Maar
ben je als ‘doener’ niet ook een ‘leider’ en andersom? Waar staan we voor? Maar ook: waar
loop jij tegenaan?
Op tafel lagen tientallen afbeeldingen van schepen. Welke kies jij uit? Waar sta jij? Welke
koers varen wij als gemeente?
Tijdens de Emmaüs-wandeling, twee aan twee ‘Was ons hart niet brandende in ons?’
bespraken wij inspirerende ervaringen in de kerkenraad, waarbij ontmoeting en verbinding
tot stand kwam. Welke factoren zijn daarbij belangrijk?
Wat kunnen wij leren van onze verhalen?
Tot slot bespraken wij “Leidinggeven aan leven en werken van de gemeente” aan de hand
van het model van Quinn. Vanuit het doel “De gemeente als organisatie goed laten draaien”,
waarin wij momenteel werkzaam zijn worden wij gestimuleerd na te denken over andere
doelen zoals: “ontwikkeling en vernieuwing van het gemeente-in-de-wereld-zijn”. Een doel
waarvoor de “hele” gemeente in beweging moet komen.
Als afsluiting hebben wij elkaar de ‘top’ en de ‘tip’ van de kerkenraad gegeven en….elkaar
gezegend met een gebed voor onderweg:
Dat je de weg mag gaan die je goed doet,
dat je opstaat wanneer je valt,
dat je mens mag worden in Gods ogen
en die van anderen.
Weet dat de aarde je draagt,
dat je gaat in het licht
en de wind je omgeeft.
Dat je de vruchten van je leven proeft
en gaat in vrede.
(Andries Govaart)
