Israël

De eerste zondag in oktober is in de Protestantse kerk de zogenaamde Israëlzondag.  In deze tijd vol spanningen tussen Joden en Palestijnen zijn politieke gevoeligheden  rond het thema Israël nauwelijks te vermijden. Toch zou het jammer zijn als vanwege de huidige situatie het thema Israël maar een jaar wordt overgeslagen. Immers, als de kerk het heeft over Israël, bedoelt ze daarmee niet de politiek van de huidige Israëlische machthebbers. Bij Israël gaat het in de kerk om haar oorsprong. Tegen de Samaritaanse vrouw zegt Jezus in Johannes 4: ‘het heil is uit de Joden.’ Bij Israël denken we aan het Oude Testament en aan het volk waarmee we in geloof en  verwachting zoveel delen.

Jezus was een Jood. Die verwantschap met het Jodendom kunnen we in de kerk nooit ontkennen. Dat laat onverlet dat deze verbondenheid ons niet kritiekloos hoeft te maken. Net als in de kerk lijkt ook in Israël de menselijke drift soms sterker dan de beleden genade van God.

Israël laat ons in deze tijd weer eens zien dat heiligheid geen menselijk project is. Het nieuwe Jeruzalem is niet dezelfde stad als het aardse Jeruzalem. Onze verbondenheid met Israël gaat in de kern om een gedeelde verwachting van Gods toekomst.

Wim de Ruyter