Geloofsopvoeding kun je niet uitbesteden aan de kerk of de school, maar gebeurt vooral in de gezinnen thuis. Tegelijkertijd merken ouders dat het niet vanzelf gaat. Er is zo veel te regelen. Naast de dagelijkse zorg voor de kinderen zijn er ook school, sport en allerlei andere activiteiten. Geloofsopvoeding? Hoe dan?

Is de bijbel een stoffig oud boek?
Vroeger thuis las mijn moeder voor uit de kinderbijbel. Zo één met mooie plaatjes. Ik hoorde over mensen die van alles meemaakten en altijd werd God ‘erbij’ gehaald. Ze vertelde ook waarom dat verhaal voor haar zelf zo belangrijk was: dat God je altijd helpt als je erom vraagt. Dit heeft de basis gelegd voor mijn geloofsvertrouwen. Ik weet nog dat mijn moeder huilde bij het verhaal dat Jezus gekruisigd werd. Dat maakte diepe indruk op mij. Op een keer waren wij op vakantie in Italië. Ik zat in een klein bootje en keek uit over het grote Gardameer. Opa stond achter mij. Ik zag hem niet en ik was bang. Maar hij zei: “Niet bang zijn, ik hou je bootje vast”. Wát een voorbeeld!  En ik dacht (later): die God van mijn opa bevalt mij wel. Zo ontdekte ik dat die verhalen iets vertelden over God en de mensen, dat het verhalen zijn die mij vandaag de dag bemoedigen, inspireren en sterken in mijn vertrouwen.

God verlangt naar verbinding
In die verhalen kwam ook steeds naar voren dat ik geliefd ben door mijn hemelse Vader. Dat God van ons houdt, is niet zomaar een geruststellende gedachte; het is een diepgewortelde waarheid die ik uit de Bijbel haal. In de Bijbel leer ik God kennen als een God van verbinding, herstel en nieuwe kansen. Zelfs als de hele aarde een zooitje is, kiest God er toch voor om een nieuwe kans te geven, via Noach en zijn familie.

Geloofsopvoeding in de praktijk
Maar geloofsopvoeding begint niet met het voorlezen uit de Bijbel. Het begint met mijn eigen gedrag en hoe ik mijn geloof voorleef. Hoe ga ik met andere mensen om? Hoe reageer ik als iets me irriteert? En als ik het niet goed doe, kan ik er dan iets aan doen om het goed te maken?
Mijn moeder zat begin jaren 1970 in de trein en raakte in gesprek met een gastarbeider (sorry voor de term, maar zo heette dat in die tijd). De Turkse man vertelde dat hij hier werkte en zijn gezin in Turkije woonde. Dit was heel moeilijk voor die man. Mijn moeder nodigde hem bij ons thuis uit, eerst voor koffie, later voor het eten. (Mijn vader keek eerst wel even vreemd…) Over gastvrijheid gesproken.
De Bijbel geeft houvast om te groeien in spiritualiteit, leven met God in het alledaagse. Zelf als vader, als moeder ontdekken wat God jou te vertellen heeft.

Een voorbeeld zijn
Het is een uitdaging om het goede voorbeeld te geven (en dat is een understatement!). Gelukkig kan ik putten uit mijn relatie met God. De Heilige Geest geeft geduld, vriendelijkheid en zelfbeheersing. Zo probeer ik vrucht te dragen en mijn liefde voor God en de Bijbel door te geven. Uiteindelijk kiezen mijn kinderen zelf wat ze met deze lessen doen,  maar ik hoop dat ik hen een sterke basis mee gegeven heb.

Met liefde, ds. Rianne Noordzij