Viering van gebed en verzoening 14 april, ds. Rianne Noordzij
Maandag in de Stille Week, Johannes 8, 21-32
Overdenking
Geliefde broeders en zusters van onze Heer Jezus Christus, kinderen van God,
Wie is toch deze man die zegt dat wij in zonden sterven…?
Jezus zei tegen de mensen dat Hij veel over hen te zeggen had en veel in hun nadeel, maar in
dezelfde zin geeft hij het goede nieuws, het goed-makende bericht dat Hij gehoord heeft van
Zijn hemelse Vader, die juist om die reden Zijn Zoon naar de wereld gezonden heeft,
betrouwbaar is.
De mensen begrepen nog niet wat Jezus bedoelde toen Hij zei : ‘Wanneer u de Mensenzoon
hoog verheven hebt, dan zult u weten dat ik het ben, en dat ik niets uit mijzelf doe”.
Wat Jezus ook moet meemaken, Hij weet dat Zijn Vader Hem nooit alleen zal laten, omdat Hij
doet wat Hij wil.
Hij gaf de mensen ook een belofte mee: ‘Wanneer u bij mijn woord blijft, bent u werkelijk
mijn leerlingen. U zult de waarheid kennen, en de waarheid zal u bevrijden.’
Mensen maken de pijn van schuld mee. De zonde is heel even aantrekkelijk zoals de appel
voor Eva. Maar het genot is meteen weg. Er blijft alleen de wrange nasmaak van het
schuldgevoel, de neiging zich te verbergen, zelfs voor de Barmhartige.
Maar als je naar Jezus kijkt en luistert, ken je ook de weg om uit deze wanhoop te raken. Hij
heeft ons de weg van liefde en vergeving geleerd.
Hij die onze zonden kent, Hij kent ons hart, zelfs onze nieren. Alleen God kan met onze
zonden overweg. Hij alleen bezit de remedie: vergiffenis schenken en ontvangen.
Vergiffenis is als een nieuwe schepping: ze is een plant zonder wortel, een wonderplant. Niets
in onze zonde bevat de kiem van de vergiffenis. Die is helemaal gratis. Het is scheppingswerk
en genezingswerk. En alleen God kan scheppen en ons diepste ik genezen.
Zo treffend verwoord in de Matthäus Passion van Johann Sebastian Bach.
Ik lees voor u enkele tekstfragmenten ter meditatie.
O mens, beween je grote zonden, om welke Christus de schoot van zijn vader verliet en naar
de aarde werd gezonden. Uit een reine, tere maagd is hij hier voor ons geboren. Hij wilde de
bemiddelaar zijn. De doden gaf Hij het leven en Hij nam ziekten weg. Ten slotte kwam de tijd
waarop Hij voor ons werd geofferd en heel lang aan het kruis de zware last van onze zonden
droeg. Mocht ook ik van u afgedwaald zijn, dan keer ik mij weer tot U.
Uw zoon heeft alles goedgemaakt door zijn angst en stervenspijn.
Ik ontken niet mijn schuld, maar uw genade en geduld zijn
veel groter dan de zonden waarmee ik mij weet verbonden.
Vertrouw uw wegen en dat wat uw hart krenkt
toe aan de allertrouwste zorg van hem die de hemel bestuurt.
Die wolken, lucht en winden leidt in goede baan,
zal ook wel wegen vinden waarlangs uw voet kan gaan.
Hoe wonderbaarlijk is toch die straf!
De goede herder lijdt voor zijn schapen,
de rechtvaardige heer betaalt de schuld voor zijn knechten.
Heb medelijden, God! Hier staat de Heiland vastgebonden; o geseling, o slagen, o wonden.
Beulen, hou op! Kan de zielepijn, de aanblik van die ellende jullie niet vermurwen? Ach ja,
jullie hebben een hart, maar dat moet nog veel harder zijn dan de martelpaal zelf. Heb
medelijden, hou op!
Kunnen de tranen van mijn wangen niets bereiken, o, neem dan mijn hart erbij!
Maar laat dat, als het bloed stroomt, als de wonden mild bloeden, ook de offerschaal zijn.
O hoofd vol bloed en wonden, vol pijn en vol met hoon.
O hoofd, tot spot omwonden met een doornenkroon.
O hoofd, dat anders fraai gesierd met hoogste eer en pracht
maar nu ernstig beschimpt, wees gegroet door mij.

ds. Rianne Noordzij