8 juni 2025. Pinksteren  Ds. Rianne Noordzij.    ONTVANG DE HEILIGE GEEST

Lezingen: Johannes 20:19-23 en Handelingen 2:1-4

“Vrede zij u”. Jezus spreekt het op de avond van Pasen, met de wonden nog zichtbaar in zijn handen en zijn zijde. Hij komt door gesloten deuren. Niet alleen letterlijk. Hij komt ook door de deur die mensen voor elkaar dicht smijten, door de deur die voor jou gesloten wordt, ook door de deuren van angst, van eenzaamheid en verdriet, van twijfel.
“Vrede zij u.” En dan, heel eenvoudig, haast onopvallend: Hij blies op hen en zei: Ontvang de Heilige Geest.

Hier in Johannes is het Pasen en Pinksteren op één dag. Is dat dan Pinksteren?

Dat is ál Pinksteren. Klein. Breekbaar. Persoonlijk.

Want Pinksteren begint niet met een storm. Het begint met adem.

En zo komen we samen vandaag, op het feest van de Geest. En ik zeg het maar direct, want soms is eerlijk zijn het meest geestelijke wat je kunt doen: niet iedereen voelt die Geest. Niet iedereen herkent de Geest. Niet iedereen ervaart Gods aanwezigheid.

Een man belde mij. Hij had net zijn ouders verloren. Alleen. Leeg. “Ik merk niets van God,” zei hij. “Iedereen zegt: Hij is bij je. Maar ik voel Hem niet.”

Wat zeg je dan?

Je zwijgt. Je ademt. Je blijft. Je wordt een getuige van hoop, zelfs als je niets kunt bewijzen. Dat is ook Pinksteren.

Want Pinksteren is niet alleen de storm, het vuur, de vurige tongen van Handelingen. Het is ook het stille blazen van Jezus in die bovenkamer. De adem van leven. Zoals God ooit blies in Adam, de mens van stof, en hem mens maakte.
Zo toen jij geboren werd je de levensadem van God ontvangen hebt. Je ziele-ik. Je ademt de liefdekracht van God. Sterker nog: je bent liefde. Niet om wat je bent of presteert of wat je je herinnert, maar omdat het erom gaat wie je bent: een geliefd kind van God. Als je je daarvan bewust wordt verdwijnt elke vorm van angst. Daarom is Jezus naar de aarde gekomen. Dankzij Christus Jezus is er vrede in ons en onder ons, de plaats waar God woont door Zijn Geest.
Verhoog dit innerlijk bewustzijn. Het is niet een voelen of emotioneel ‘merken’. Nee, we vinden geen antwoorden met ons verstand, maar leven mét God is een innerlijk weten.
Jij leeft van Geest. En jij bent niet alleen. Laat je inspireren en accepteer dat het volle en heerlijke leven ook voor jou is.

“Een meeuw vliegt woest tegen de wind
En ik zwijg stil door in de nacht
Het voelt of je dicht bij mij staat
Ik weet dat jij op mij wacht.”

Soms voelt het alsof God weg is. Alsof Hij niet terugbelt. Alsof Hij geen briefjes achterlaat. Maar dan ineens, onverwacht, is daar een tinteling. Een gloed. Een woord. Een lied. Een hand op je schouder. Een mens naast je. Al heeft je liefste je verlaten, je weet: Ik ben niet alleen. Zelfs in de nacht.

De Heilige Geest is niet een kracht op afstand, maar een aanwezigheid dichtbij. De Geest is God die je inademt, die zich in jou nestelt. Zoals Jezus zegt: “Ik zend jullie zoals de Vader Mij gezonden heeft.”
Dat betekent: God woont niet meer in een tempel van steen, maar in mensen. In jou. Jij bent ademend bewijs van Pinksteren.

En dan: Handelingen 2. Dát is de explosie. Als het Pinksterfeest aanbreekt, klinkt er een geluid als een geweldige wind. Vurige tongen. En iedereen hoort het evangelie in zijn eigen taal. Dat is de geboortedag van de kerk.
Een kerk die niet eentalig is, maar meertalig. Niet eentonig, maar polyfoon. Niet voor één groep, maar voor alle volken. Niet voor wie het al snapt, maar juist voor wie zoekt.

“…waar mensen elkaar verstaan al geloven ze niet allemaal hetzelfde.”

Dat is Pinksteren: niet dat iedereen ineens hetzelfde denkt, maar dat mensen elkaar verstaan in hun eigen hartstaal. Alsof de woorden vandaag voor het eerst worden uitgesproken. Alsof ze uit je eigen hart komen.

Petra wordt vandaag bevestigd als diaken. Niet om een taak af te vinken, maar omdat zij zich geroepen weet. “Ik denk dat ik op aarde ben gekomen om mensen te helpen die op mijn pad komen,” zei ze. Dat is een heilige roeping.
Ik dacht bij de voorbereiding van deze verkondiging aan Tabitha, zij is vanuit het doodse door Jezus tot leven gewekt. Hij heeft haar doen opstaan. Zij toonde haar liefde voor God door praktische daden van vriendelijkheid en dienstbaarheid. Zij wist wat liefde was en zij liet dit aan iedereen zien.

Roeping is niet iets dat boven je hoofd zweeft, maar iets dat onder je voeten lig, je doet opstaan, naar mensen gaan met een gebroken hart. Roeping is iets dat je voelt bij elke stap die je zet. Als de Geest jou aanvuurt. Als je hart sneller gaat kloppen bij wat je ziet aan pijn, onrecht, eenzaamheid. Dan is dat niet toeval — dat is roeping.

En wie dan zegt: “Maar ik ben daar niet goed genoeg voor,” die zeg ik: dat zegt niemand in de Bijbel die geroepen wordt. Mozes stottert. Jeremia is te jong. Maria is nog maar een jong onbelangrijk meisje. Petrus is te impulsief. Paulus is een voormalig vervolger. En tóch… ademt de Geest door hen heen.

En ook door jou.

Misschien voel je het niet altijd. Misschien zeg je: “Waar is Hij dan?” Maar de Geest is geen gevoel, Hij is een aanwezigheid. Soms voelbaar als warmte. Soms onzichtbaar als adem. En soms… laat Hij zich zien in wat jij voor een ander bent.

Je wordt licht, zonder dat je het weet.

Je troost, zonder dat je de juiste woorden kent.
Je bidt, zonder dat je bidt.
Je dient, zonder dat je het doorhebt.
Je bent Geest-drager.

“Bij dansen en lachen, maken en breken
Je bent er, ik voel je
Bij zwijgen en stilte, verdriet en pijn
Zul je er zijn.”

Zó is de kerk bedoeld:
Een plek waar de Geest stroomt.
Niet als een brandblusser, maar als een vuur.
Niet als een boekhouding, maar als een melodie.
Niet als een bastion, maar als een ademende gemeenschap.

Ontvang de Heilige Geest.
Niet als opdracht, maar als geschenk.
Niet als iets wat jij moet bereiken, maar als Iemand die naar jou toekomt.

Laten we bidden:
Kom, Heilige Geest.
Kom in onze leegte.
Kom in onze vreugde.
Kom bij Petra in haar nieuwe taak.
Kom bij de eenzamen, de zoekenden, de stille bidders.
Kom met vuur, en kom met adem.
Dat wij mogen leven in uw kracht.
Amen.