AFWACHTEN OF VERWACHTEN

Stel u eens voor: u gaat verhuizen en uw nieuwe woonruimte wordt gereed gemaakt. Het was een hele verbouwing maar de laatste fase is aangebroken. Alleen de vloer in de woonkamer moet nog gelegd worden en de bestelde meubels afgeleverd.https://pg-maasland.nl/
Maar ja, u heeft twee linkerhanden als het op vloeren leggen aankomt. Daarom heeft u een heel goede vriend met twee rechterhanden, die altijd voor u klaar staat, gevraagd dat klusje voor u te komen klaren met de mededeling erbij dat de meubels over twee weken op zaterdag geleverd worden.
En stel u dan ook voor dat u helemaal niets hoort. De dagen verstrijken en er gebeurt niets.
U bent teleurgesteld in uw vriend en geneigd een andere oplossing te zoeken. Maar is dat eerlijk? Is hier niet gewoon sprake van gebrek aan communicatie en afstemming?

Ons bidden tot  God kan hierop lijken. We bidden tot God, vragen Hem iets wat we nodig hebben en wachten af. Er is geen belofte gedaan voor onze specifieke vraag waarop we ons kunnen beroepen maar we rekenen er toch op dat het in orde komt.

In Johannes 15, waar het gaat over Jezus als de ware wijnstok en wij als de ranken, staat in vers 7 en 8: “Als jullie in mij blijven en mijn woorden in jullie, kun je vragen wat je wilt en het zal gebeuren. De grootheid van mijn Vader zal zichtbaar worden wanneer jullie veel vrucht dragen en mijn leerlingen zijn”. Het gaat er hier om dat wij “connected” zijn en blijven met Jezus. Als je dat bent, dan word je door Gods Geest geleid en door het woord van God gestuurd in je denken, verlangens en wensen. En als we die verlangens in gebed brengen, dan worden ze zeker verhoord en zullen we veel vrucht dragen.

Het kan ook zijn dat onze vriend wél reageert op onze oproep en appt dat de vloer er zeker vóór zaterdag in ligt. We hebben tijdig de vloer schoongemaakt en het materiaal ligt klaar. Maar wederom verstrijken de dagen en op de laatste woensdag is hij nog niet op komen dagen. We verwachten hem. Hij heeft het beloofd. Moeten we het dan toch zelf opknappen?

Hier gaat het om vertrouwen. Aan Abram wordt een kind beloofd dat hij zelf zal verwekken (Gen. 15:4). Maar Abrams vrouw Sarai baarde hem geen kinderen (Gen. 16:1a). Daarom stelt Sarai Abram voor een kind te verwekken bij haar slavin Hagar (Gen. 16:1b-4) en hij stemt daarmee in. Dat wordt nergens veroordeeld. God ziet ook naar Hagar om en ook zij ontvangt een belofte. Alleen loopt Gods weg anders: “Nee, je vrouw Sara zal je een zoon baren, die je Isaak moet noemen, en met hem zal ik mijn verbond voortzetten” (Gen. 17:19).

Als God iets belooft, dan lost Hij die belofte altijd in. Wíj kunnen eraan gaan twijfelen.
We lezen dat in 2 Petrus 3 als het gaat om de terugkomst van onze Heer. Petrus schrijft:
“Maar wij vertrouwen op Gods belofte en zien uit naar een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waar gerechtigheid woont”. Als wij daarom bidden zal het zeker verhoord worden.

Op woensdag 17 april 2024 van 19.00 tot 20.00 uur bent u van harte welkom op de maandelijkse bidstond in de Oude Pastorie om mee te bidden of gewoon aanwezig te zijn.
Een gebedsaanvraag kan via e-mail: cs.schaaf@hccnet.nl of carinawesterhof@hotmail.com .